1.4. Charyzmat szczególnego rodzaju
1.5. Kierunki dalszych rozważań
a. Dobry kapłan to najpierw dobry chrześcijanin
b. Na czym polega powszechna duchowość chrześcijańska
c. Specyfika duchowości kapłańskiej
d. Szczególnie aktualne światło: św. Jan Paweł II i adhortacja Pastores dabo vobis

2.1. „Nie bierzcie wzoru z tego świata” (Rz 12, 1)
a. „abyście dali ciała swoje na ofiarę”
b. „przemieniajcie się przez odnawianie umysłu”
c. „stanowimy jedno ciało w Chrystusie”
d. „Mamy różne dary”
e. „Pełnijcie służbę Panu!”

2.2. Duchowy nonkonformizm formacji do kapłaństwa: Samuel (1 Sm 2)
a. Rodzice zaprowadzili Samuela do sanktuarium w Szilo. Jego matka powiedziała wtedy do zarządzającego sanktuarium Helego
b. Samuel pozostał, aby poddać się „formacji kapłańskiej” w Szilo. Oto, jaka panowała tam atmosfera – wysoce niesprzyjająca formacji duchowej
c. Z biegiem lat sytuacja stawała się gorsza, a nie lepsza. Synowie Helego popadali w coraz większą przewrotność
d. Pomimo tak niekorzystnej sytuacji dla duchowego wzrostu Samuel dojrzewa do pełnienia swojego powołania. Przechodzący prorok zapowiada nawet dla Samuela „powołanie w powołaniu”
e. Ostatecznie czas formacji Samuela okazał się nadzwyczaj owocny. Pomimo niesprzyjających warunków zewnętrznych, wykorzystał formacyjne lata jak najlepiej

2.3. Duchowy nonkonformizm służby kapłańskiej: Eliasz (1 Krl 19)
a. Przykład proroka
b. Eliaszowy duch św. Maksymiliana Kolbego

2.4. Duchowy nonkonformizm proroka w świecie: Jeremiasz (Jr 2–6)
a. Pasterze darem Boga na czas trudny
b. Wobec wyzwań schyłku drugiego tysiąclecia

1.1. Zjednoczenie z Chrystusem i z Jego Krzyżem
1.2. Formuła życia w eucharystycznej ofierze
1.3. Liturgia ziemska i niebiańska
1.4. Liturgia godzin
1.5. „Beatus vir qui in lege Domini meditatur...” (Ps 1, 1)
a. Lectio divina
b. Czytanie Biblii we wspólnocie świętych Kościoła

2.1. Nauczanie w duchu trzeźwego myślenia
a. Zasady teologii a entuzjazm
b. Treść nauczania: Dobra Nowina i apologia
c. Apologia: poprawianie doktrynalnych błędów
2.2. Sakramentalna ewangelizacja z mocą
a. Doprowadzenie do nowego narodzenia: chrzest
b. Karmienie życiem: Eucharystia
c. Tron miłosierdzia: pokuta
2.3. Budowanie Kościoła jako wspólnoty miłości
2.4. Formacja stała: Bóg daje nam wciąż na nowo ducha mocy, miłości i trzeźwego myślenia

3.1. Sukcesja sposobu życia
3.2. Rady ewangeliczne w Objawieniu Bożym
3.3. Sukcesja rad ewangelicznych
3.4. Posłuszeństwo: „burzyciela jedności odsuń po upomnieniu” (Tt 3, 10)
a. Posłuszeństwo apostolskie
b. Posłuszeństwo wspólnotowe
c. Posłuszeństwo pastoralne
3.5. Ubóstwo: „mając żywność i odzienie, i dach nad głową bądźmy z tego zadowoleni” (1 Tm 6, 8)
3.6. Bezżeństwo: „chciałbym, aby wszyscy byli jak ja” (1 Kor 7, 7)

1.1. „Starszy” wspólnoty: ojciec
1.2. Duchowe ojcostwo a duch tego świata: Apostoł Paweł
a. Ojcostwo duchowe Nowego Przymierza
b. Kapłaństwo mężczyzn, kapłaństwo kobiet?
c. Rodzinne realia nowotestamentowego Kościoła
1.3. „Młodszy starszy” we wspólnocie: kapłan jako brat
1.4. Współgrzesznik

2.1. „Vobis sum episcopus...” ‒ św. Augustyn
2.2. „On y adorera la Bête...” ‒ św. Jan Vianney
2.3. „Wer der Jugend den Glauben aus dem Herzen reißt...” ‒ bł. G. Hirschfelder

3.1. Modlitwa z Maryją: jak w Wieczerniku
3.2. Modlitwa z Maryją, Matką Bożej rodziny

Rozdział 1. Kapłan nowej ewangelizacji. „Złożyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawcą wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących” (1 Tm 4, 10)

Bibliografia